Bert en Roos Heemskerk
In december 2021 bestond Heemskerk Flowers 60 jaar, een prachtige mijlpaal in de geschiedenis van ons bedrijf. Het jubileumjaar stond in het teken van terugblikken op zes decennia vol groei, innovatie en bijzondere momenten. Wist u dat Heemskerk Flowers de eerste bloemengroothandel was die bloemen en planten online verkocht? En dat onze oprichter, Bert Heemskerk senior, ooit zelf bloemen schilderde? Dit jubileum bood ons de kans om trots terug te kijken op onze reis en de stappen die ons hebben gebracht waar we nu staan.
Naast dat we graag terugkijken naar de mooie historie, kijken we ook samen met u vooruit. We zijn klaar voor de toekomst. Met projecten zoals duurzaamheid en innovatie bereiden we ons voor op alles wat komen gaat!
Vandaag zijn we in gesprek met Bert Heemskerk en Roos Heemskerk, broer en zus uit de tweede generatie, die nu aan het roer staan. Zij vertellen onder andere over hoe zij op een natuurlijke manier het bedrijf in gerold zijn, hoe zij door innovatie grote sprongen hebben gemaakt, en wat volgens hen de sleutel van succes is voor Heemskerk Flowers.
‘We beginnen ver terug in de tijd. Wat weten jullie nog over hoe jullie vader is gestart met ondernemen?’
Bert: ‘Toen hij vijftien jaar jong was, is hij begonnen als inkoper bij een bloemengroothandel. Hij was de jongste inkoper. Hij behartigde toen al een aantal klanten door buiten werktijd aan hen bloemen te verkopen. Vervolgens is hij voor zichzelf begonnen door tulpen te broeien, dit deed hij samen met een compagnon.’ Roos: ‘Daarna is hij op commissie bloemen gaan kopen voor andere klanten en is het lijnrijden begonnen. Dit was in de jaren 80. Eerst een lijn op Amsterdam, vervolgens een aantal op Engeland. Toen we eenmaal een webshop hadden is het heel snel gegaan en zijn we in steeds meer landen op afstand gaan verkopen. Daar is de export begonnen, het verzenden van orders.’
‘Heeft jullie vader zelf ook op een lijn gereden?’
Roos: ‘Hij zei van wel. Maar ik denk dat hij in totaal drie keer naar Amsterdam is gereden en één keer mee naar Engeland is geweest, naar Wales. Verder niet. Maar als hij zijn verhaal kracht bij wilde zetten, dan zei hij dat hij vroeger twintig jaar lijnrijder is geweest haha.’ Bert: ‘Bloemen verven heeft hij trouwens ook nog gedaan. Er waren toen bijna geen gekleurde bloemen. Hij is op zoek gegaan naar verf. Ik was toen nog een klein ventje en ik zei misschien moeten we wel kledingverf kopen. Toen zijn we naar de drogist in het dorp gegaan om dit te proberen.’
‘Hoe zijn jullie in het bedrijf terecht gekomen?’
Roos: ‘Van jongs af aan hebben we altijd al in het bedrijf mee gewerkt. Buiten schooltijd hielpen we mee waar het nodig was. Op mijn twaalfde heb ik bijvoorbeeld veel trosanjers gesplitst bij de boeketterie. Ik weet ook nog dat wij als tweede groothandel in Rijnsburg zijn begonnen met het verkopen van planten. Daar is Jan Leeman, nog steeds bij ons werkzaam, toen mee begonnen. In mijn vakanties hielp ik daar. Dan kwam ik bij Jan op de klok zijn briefjes halen en ging ik de planten stickeren met prijzen. Toen was ik zeventien jaar.’
Bert: ‘Ik heb veel gesikkeld op het stuk land dat we hadden.’ Roos: ‘Het was in onze tijd heel gewoon dat je vanuit de tuinbouwschool gelijk de zaak van je familie in ging. Maar dat was bij ons niet zo, wij moesten eerst onze school afmaken.’Bert: ‘Ja, je moest wel je opleiding doen, dat stond hoog in het vaandel bij onze vader. Ik heb HEAO en daarna nog een half jaar universiteit gedaan en toen was ik het spuugzat op school. Toen was ik 23 jaar. Vrij snel daarna ben ik begonnen met lijnrijden in Zwitserland. Wilco Kelder, die nu nog steeds bij ons in dienst is, had daar een lijn en die heb ik toen van hem overgenomen. Ik sprak op dat moment nog geen woord Frans, daarvoor heb ik in een klooster gezeten. Ik heb zo’n twee jaar gereden op Zwitserland, waarna ik ineens bij de inkoop moest bijspringen.’ Roos: ‘Ik ben nog een keer mee geweest met rijden op Zwitserland, dat vond ik echt heel zwaar want je slaapt heel slecht. Van Bert mocht ik alleen mee als ik niet zou zeuren dat ik naar de wc moest. Toen we op de terugweg waren heb ik het acht uur opgehouden, want ik durfde het niet te zeggen.’
‘Wanneer ben jij in het bedrijf gestart met werken Roos?’
Roos: ‘Qua opleiding heb ik hetzelfde als Bert gedaan, de HEAO. Daarna zat ik op het Erasmus in Rotterdam. Op dat moment konden ze geen boxchef vinden. Onze zus Jannet was toen de boxchef, maar vond dit niet leuk dus zij wilde ermee stoppen. Toen zei ik heel stoer dat ik dat wel wilde doen, ik was toen 24 jaar. Nou dat vond ik ook echt heel zwaar. Om 4 uur ’s ochtends beginnen, dus ’s nachts ging mijn wekker om 3 uur. Er waren toen nog geen afdelingshoofden, dus ik was van begin tot eind van het proces de chef. Na de eerste twee weken dacht ik, waar ben ik aan begonnen? Maar niet opgeven natuurlijk, dus dan rol je erin. Mijn liefde ligt nu nog steeds bij de werkvloer, dat vind ik nog steeds het leukst.’
‘Werd je gelijk geaccepteerd toen je daar begon op jonge leeftijd?’
Roos: ‘Ja, eigenlijk wel. Ik liep er al een hele tijd, dus iedereen kende mij al. Ik weet nog wel dat er een vriendin met mij mee was, en dat ik tegen een ouder iemand zei dat het sealen anders moest. Mijn vriendin keek ervan op dat ik dat durfde te zeggen. Maar voor mij was dat gewoon heel normaal, omdat ik er altijd al liep.’
‘Is jullie opleiding goed van pas gekomen voor de zaak?’
Bert: ‘Ja zeker. Ik was afgestudeerd van de HEAO op Daghandel & Systemen. Toen ik net op Zwitserland was begonnen, heb ik tegelijkertijd ook een software programma opgezet. Toen is de innovatie van start gegaan. Op het moment dat ik begon op Zwitserland was er 1 facturatiemachine, en na 1,5 jaar hadden we al zo’n 25 pc’s staan. Ik weet nog goed dat op een vrijdagmiddag een nieuw software pakket klaar was. En nadat er op F7 werd geklikt, stond de hele tent vast. Dat soort momenten vergeet je nooit. We hebben alles zelf uit moeten vinden. Er was toen echt helemaal niks. Op een gegeven moment heb ik de veiling Flora gevraagd om een barcode op de afleverbonnetjes. Toen wij die barcodes aan het scannen waren, liep de hele veiling leeg, want iedereen wilde dit zien. Het is zo iets simpels, maar bestond toen allemaal niet.’
‘Heemskerk Flowers was de eerst bloemengroothandel die online bloemen en planten is gaan aanbieden. Hoe is dit verlopen?’
Roos: ‘We kregen er een grote klant bij uit Frankrijk. Deze klant kocht vanuit een bestellijst, maar wist niet van tevoren wat de bloemen kostten. Dat vonden ze vervelend. Toen besloten we om bloemen en planten op voorraad te zetten, zodat we het een prijs konden geven. Maar omdat de klanten de producten niet konden zien, werd het niet verkocht. Twee verkopers liepen toen door de voorraad met een webcam om toch de producten te kunnen laten zien. Dit was erg tijdrovend.’ Bert: ‘De Wehkamp bestond toen al en mijn vrouw kocht daar broeken voor onze kinderen. Die kocht ze daar omdat ze foto’s kon zien van de broeken. Dat was voor ons de oplossing, we moesten er live foto’s bij gaan zetten. We hebben toen een fotostudio neergezet waarbij we alle producten zijn gaan fotograferen. En toen ging het lopen. Twee verkopers, Jan van Egmond en Roel Stijnman, zijn toen begonnen met de online verkoop in Frankrijk en Londen. Ze kwamen met iets compleet nieuws, klanten konden rechtstreeks inkopen in Nederland en de producten bekijken via live foto’s.’
Roos: ‘Toen is het wel rap gegaan met de verkoop, Italië kwam erbij, in Rusland verkochten we ook al. Alleen was er nog geen voorraad controle, dus de voorraad klopte niet.’ Bert: ‘Ja toen hadden we scanners nodig. Dus ik zei tegen mijn vader dat we die apparaten nodig hadden. Hij vroeg wat kost dat dan? Ik zei 13.000 gulden per stuk, dat was knap geld toen die tijd. Mijn vader vroeg hoeveel heb je er nodig? Stuk of tien. Nou dan koop je ze toch als je ze nodig hebt zei hij. Wat dat betreft liet hij mij echt gaan.’
‘Jullie kregen wel veel verantwoordelijkheid en vertrouwen van jullie vader.’
Bert: ‘Dat had je toen niet in de gaten. Dat weet je nu pas.’ Roos: ‘Je deed toen gewoon je ding, je zorgde dat je werk aan het einde van de dag af was. Dus we waren daar helemaal niet mee bezig. Maar je hoorde het ook wel als het niet goed was. Je deed daarom ook extra je best dat het allemaal klopte.’ Bert: ‘Je wilde inderdaad niet falen. Nee, hij was niet zo romantisch. Ik weet nog wel een moment uit een drukke moederdagweek. Ik had toen bloemen voor een lijnrijder ingepakt. Mijn vader kwam vlak daarna naar me toe met de vraag of ik Sonia’s had ingepakt voor deze lijnrijder. Dus ik zei dat ik ze had ingepakt. Toen werd mijn vader helemaal gek, want de lijnrijder beweerde dat hij ze niet had gekregen en wilde er een credit voor. Mijn vader trok de hele auto leeg, totdat hij die Sonia’s vond. Ik weet meer niet hoe dit is afgelopen, maar dit was geen succes voor de betreffende lijnrijder.’
‘Wisten jullie altijd al dat jullie in de directie plaats zouden nemen?’
Bert: ‘Nee, daar dacht je ook niet over na. Het is vanzelf gegaan, gewoon natuurlijk verloop. Roos: ‘Ik riep altijd het hardste dat ik niet in de zaak wilde, ik wilde iets voor mezelf starten. Iets met paarden bijvoorbeeld, een kinderdroom. We zijn er inderdaad gewoon in gerold. Ik weet nog wel dat ik op een gegeven moment vond dat het tijd was om het oudbollige kantoor te veranderen. Zo maakten we zichtbaar dat toen de nieuwe generatie er in zat. Er is geen bepaald moment geweest dat wij opeens in de directie plaats hadden genomen. Je had vroeger ook geen titels, zoals directie of MT of DT, dat was niet aan de orde.’ Bert: ‘Zo zijn we ook niet grootgebracht. Je moet doen wat je moet doen.’ Roos: ‘Mijn vader was ook niet per se uit beeld vanaf een bepaald moment. Op latere leeftijd was hij ver weg, maar toch heel dichtbij. Hij wist precies wat er overal aan de hand was en anders ging hij wel even zijn oor te luister leggen. Hij is altijd betrokken geweest. Alleen als het mooi weer was, dan kwam hij zo maar een paar dagen niet naar de zaak. Dan ging hij golfen of in de tuin aan de slag. Als het slecht weer was, wist hij niet hoe snel hij weer hier naartoe moest komen.’
‘Wat denken jullie dat de sleutel tot succes is van het bedrijf?’
Bert: ‘Onze kernwaarden. Passie, Professioneel, Innovatie en Trots.’ Roos: ‘Je doet het met elkaar, je kan niets alleen. Het is een bepaald cultuurtje en mentaliteit van de medewerkers. Gewoon gaan, niet lullen maar poetsen. Dat heb je in de daghandel ook echt wel nodig, het is zo dynamisch. Het is hollen of stilstaan en daar moet je tegen kunnen. De kracht van de flexibiliteit die hier heerst, dat is ook een sleutel.’ Bert: ‘Ja, op drukke dagen werkt iedereen mee op de vloer, van verkopers tot de IT-afdeling en de boekhouding. Want de orders moeten de deur uit, het is niet anders.’ Roos: ‘Ik vind dat ook wel de leukste dagen van het jaar, de feestdagen, als iedereen meewerkt. Dan zijn we als één groot team aan het werk en zie je ook waar je het voor doet.’
‘Wat vinden jullie de leukste feestdagen?’
Bert: ‘Ik vind de moederdagen het leukste, omdat je dan alle soorten bloemen verkoopt.’ Roos: ‘Voor mij maakt het niet uit, ik vind alle feestdagen even leuk. Want voor mij blijft de interne logistiek hetzelfde. Bert zit vaak bij de inkoop, dus hij is meer bezig met de soorten bloemen die worden ingekocht. Het gaat mij meer om de ‘reuring’, dat je met z’n allen bezig bent.’
‘Wat is jullie favoriete bloem of plant?’
Bert: ‘Pioenen. Als je die in de vaas zet ontpopt het tot een hele grote bloem.
Roos: ‘Voor mij de hortensia. Deze bloemen hebben een mooi kleurenpallet en ze blijven ook lang staan. Je haalt echt iets moois in huis.’
Medewerker aan het woord
.jpg)
.webp)
Laat u verrassen
